Doelgroepenbeleid is niet van deze tijd, maar statushouders hebben wel een aparte aanpak nodig. Of doe je dan geen recht aan de grote verschillen tussen de statushouders?
De enige overeenkomst is dat zij gevlucht zijn, maar het zijn zowel hoogopgeleiden als analfabeten. Voor de een is meer nodig dan voor de ander, juist maatwerk is dus nodig. Maar zij hebben toch vaak net even een andere aanpak nodig dan de reguliere bijstandsgerechtigden. Mede doordat zij allemaal nog geen Nederlands spreken. Dus wil je effectief beleid voeren op deze groep dan ontkom je er niet aan om deze groep als aparte doelgroep te zien en extra inzet te leveren.